2Sa 12 | PesOV | STEP | و خداوند ناتانرا نزد داود فرستاد و نزد ویآمده، او را گفتكه«در شهریدو مرد بودند، یكیدولتمند و دیگریفقیر.

2 Samuel 12

1 و خداوند ناتانرا نزد داود فرستاد و نزد ویآمده، او را گفتكه«در شهریدو مرد بودند، یكیدولتمند و دیگریفقیر. 2 و دولتمند را گوسفند و گاو، بینهایتبسیار بود. 3 و فقیر را جز یكمادهبرۀ كوچكنبود كهآنرا خریده، و پرورشداده، همراهویو پسرانشبزرگمیشد؛ از خوراكویمیخورد و از كاسۀ او مینوشید و در آغوششمیخوابید و برایشمثلدختر میبود.

4 و مسافرینزد آنمرد دولتمند آمد و او را حیفآمد كهاز گوسفندانو گاوانخود بگیرد تا بهجهتمسافریكهنزد ویآمدهبود مهیا سازد؛ و برۀ آنمرد فقیر را گرفته، برایآنمرد كهنزد ویآمدهبود، مهیا ساخت.»

5 آنگاهخشمداود بر آنشخصافروختهشده، بهناتانگفت: «بهحیاتخداوند قسم، كسیكهاینكار را كردهاست، مستوجبقتلاست. 6 و چونكهاینكار را كردهاستو هیچترحمننموده، برهرا چهار چندانباید رد كند.»

7 ناتانبهداود گفت: «آنمرد تو هستی، و یهُوَه، خدایاسرائیل، چنینمیگوید: منتو را بر اسرائیلبهپادشاهیمسحنمودمو منتو را از دستشاؤلرهاییدادم. 8 و خانۀ آقایترا بهتو دادمو زنانآقایتو را بهآغوشتو، و خانداناسرائیلو یهودا را بهتو عطا كردم. و اگر اینكممیبود، چنینو چنانبرایتو مزید میكردم. 9 پسچرا كلامخداوند را خوار نموده، در نظر ویعملبد بجا آوردیو اوریایحِتّیرا بهشمشیر زده، زناو را برایخود بهزنیگرفتی، و او را با شمشیر بنیعَمّونبهقتلرسانیدی؟ 10 پسحالشمشیر از خانۀ تو هرگز دور نخواهد شد بهعلتاینكهمرا تحقیر نموده، زناوریایحِتِّیرا گرفتیتا زنتو باشد.

11 خداوند چنینمیگوید: اینكمناز خانۀ خودتبدیرا بر تو عارضخواهمگردانید و زنانتو را پیشچشمتو گرفته، بههمسایهاتخواهمداد، و او در نظر اینآفتاب، با زنانتو خواهد خوابید. 12 زیرا كهتو اینكار را بهپنهانیكردی، اما مناینكار را پیشتماماسرائیلو در نظر آفتابخواهمنمود.»

13 و داود با ناتانگفت: «بهخداوند گناهكردهام.» ناتانبهداود گفت: «خداوند نیز گناهتو را عفو نمودهاستكهنخواهیمرد. 14 لیكنچوناز اینامر باعثكفر گفتندشمنانخداوند شدهای، پسرینیز كهبرایتو زاییدهشدهاست، البتهخواهد مرد.»

15 پسناتانبهخانۀ خود رفت.و خداوند پسریرا كهزناوریا برایداود زاییدهبود، مبتلا ساختكهسختبیمار شد. 16 پسداود از خدا برایطفلاستدعا نمود و داود روزهگرفتو داخلشده، تمامیشببر رویزمینخوابید. 17 و مشایخخانهاشبر او برخاستند تا او را از زمینبرخیزانند، اما قبولنكرد و با ایشانناننخورد.

18 و در روز هفتمطفلبمرد و خادمانداود ترسیدند كهاز مردنطفلاو را اطلاعدهند، زیرا گفتند: «اینكچونطفلزندهبود، با ویسخنگفتیمو قولما را نشنید؛ پساگر بهاو خبر دهیمكهطفلمردهاست، چهقدر زیادهرنجیدهمیشود.»

19 و چونداود دید كهبندگانشبا یكدیگر نجویمیكنند، داود فهمید كهطفلمردهاست، و داود بهخادمانخود گفت: «آیا طفلمردهاست؟» گفتند: «مردهاست.»

20 آنگاهداود از زمینبرخاسته، خویشتنرا شستو شو داده، تدهینكرد و لباسخود را عوضنموده، بهخانۀ خداوند رفتو عبادتنمود و بهخانۀ خود آمده، خوراكخواستكهپیششگذاشتند و خورد.

21 و خادمانشبهویگفتند: «اینچهكار استكهكردی؟ وقتیكهطفلزندهبود روزهگرفته، گریهنمودی؛ و چونطفلمرد، برخاسته، خوراكخوردی؟»

22 او گفت: «وقتیكهطفلزندهبود، روزهگرفتمو گریهنمودمزیرا فكر كردمكیستكهبداند كهشاید خداوند بر منترحمفرماید تا طفلزندهبماند، 23 اما الا’نكهمردهاست، پسچرا منروزهبدارم؛ آیا میتوانمدیگر او را باز بیاورم؟! مننزد او خواهمرفتلیكناو نزد منباز نخواهد آمد.»

24 و داود زنخود بَتْشَبَعرا تسلیداد و نزد ویدرآمده، با او خوابید و او پسریزاییده، او را سلیماننامنهاد. و خداوند او را دوستداشت. 25 و بهدستناتاننبیفرستاد و او را بهخاطر خداوند یدیدیا نامنهاد.

26 و یوآببا ربّۀ بنیعَمّونجنگكرده، شهر پادشاهنشینرا گرفت. 27 و یوآبقاصداننزد داود فرستاده، گفتكه«با ربّهجنگكردمو شهر آبها را گرفتم. 28 پسالان’ بقیۀ قومرا جمعكنو در برابر شهر اردو زده، آنرا بگیر، مبادا منشهر را بگیرمو بهاسممننامیدهشود.»

29 پسداود تمامیقومرا جمعكرده، بهربّهرفتو با آنجنگكرده، آنرا گرفت. 30 و تاجپادشاهایشانرا از سرشگرفتكهوزنشیكوزنۀ طلا بود و سنگهایگرانبها داشتو آنرا بر سر داود گذاشتند، و غنیمتاز حد زیادهاز شهر بردند. 31 و خلقآنجا را بیرونآورده، ایشانرا زیر ارّهها و چومهایآهنینو تیشههایآهنینگذاشتو ایشانرا از كورۀ آجرپزیگذرانید، و بههمینطور با جمیعشهرهایبنیعَمّونرفتار نمود. پسداود و تمامیقومبهاورشلیمبرگشتند.